Verslag over Cartago door Jelle

Een Verslag ...09-05-’13

Guiseppe en ik spreken af. Twee mensen. Twee mannen. Ik wil ondernemen, ik wil dingen doen. Ik wil mensen leren kennen, ik wil inspiratie opdoen en ik wil geld verdienen.
Guiseppe is op zoek. Naar mogelijkheden, naar positiviteit, naar contacten, naar de volgende stap. Interactie tussen ons; Je komt rustig aangelopen naar de toestellen. Je begroet een vriend, Sean.
Dan kom ik op je af. Je stelt me voor aan Sean, en zegt dan dat we ‘even gaan praten’.
Het verloopt natuurlijk; je hebt positieve invloed op mensen.
We gaan op het bankje zitten, maar verplaatsen ons naar het gras, naar de grond, naar de zon.
Het is frisjes. We zoeken de juiste houding, de juiste ruimte.

Het valt me op dat je op bepaalde momenten grote openheid toont. Dan kijk kijk je me recht aan, lacht en dan zie ik zachtheid. Andere momenten kijk je weg, praat je gelikt en heb je de mimiek van een handelaar, een hosselaar; constant veranderende gezichtsuitdrukkingen, van laconiek, naar serieus, dan weer melancholisch turend in de verte. Op veel mensen komt dat over als een oplichter, op naïevelingen als geloofwaardig, op makke schapen als een inspirend persoon om te volgen, een voorbeeld. Ik herken het.

Ik open mijn geest voor je en voel de positieve energie en je oprechte intenties.
Guiseppe, je komt waarschijnlijk uit een harde wereld, en hebt geen makkelijke jeugd gehad. Je hebt moeten overleven. Je hebt hard gevochten, hard gewerkt en intens gehosseld.
Nu heb je het nodige bereikt. Succes, financiële onafhankelijkheid, mensen geholpen waar je trots op kan zijn. Je bent een man van de praktijk, je bent de praktijk en hebt ook de dappere stap gemaakt naar theorie, naar het abstractere door middel van boeken, studie en diepere overpeinzingen.
Je bent gefascineerd door wat zich daar ‘tussen door de oren’ afspeelt. Je beschouwt het als rationeel en magisch tegelijk. Je wint er je brood mee.

Daarbij, misschien daardoor ook, zit je in een constante zoektocht. Je bent op zoek naar diepgaandere betekenis, vrijheid, spiritualiteit misschien? Het niveau van zelfvertrouwen ben je voorbij. Je vertrouwt op jezelf, je gelooft in jezelf. Je weet dat je alles kan bereiken als je je er toe zet.
Bezit, vastigheid, extra mogelijkheden tot inkomsten; je bent bereid ze op te geven om verder te komen, tot nieuwe ontwikkelingen, nieuwe inzichten te komen.
Gaat het verder? Hoop je naast het helpen, veranderen, manipuleren van mensen er iets in te vinden voor jezelf?

Je wilt je nu richten op volle zalen, daar vind je nu meer in. Wat is je doel? Wat is je droom?
Wat maakt je gelukkig? Wat zou je uiteindelijk met mensen willen doen? Kan je ontspannen, en genieten? Kan je de energieën laten stromen, de eeuwigheid en oneindigheid accepteren en je je – zonder altertheid, zonder bewustzijn en kracht te verliezen – mee laten voeren door de flow van het leven, de vervoering van mens en de natuurlijkheid?

Hoe liep het tussen ons? Hoe kwamen wij in contact? Mijn energie was observerend. Ik zou wel meer willen, maar het kwam er niet uit. Ik was te afwachtend. Dit kenmerkt me wel vaker.
Wanneer de situatie ‘onveilig’ wordt, kaders en grenzen vervagen, alleen onze menselijkheid en samen zijn er nog toe doet, kom ik volledig tot leven. Deze situaties weet ik soms te scheppen (vandaar dat ik je methode interessant vind; waarbij je mensen op een bepaalde manieren – klapperende ramen en deuren – ook in een onveilige setting brengt om ze uit hun comfort zone te halen’.

Je nam de leiding en ik hield die nauwlettend in de gaten: waar gaan we naar toe?
Waar kan ik op inspringen? Hoe kunnen we dichter bij elkaar komen? Wat kunnen we voor elkeaar betekenen? Jij bent de baas, jij staat hoger en je bent verder; ik kom ‘net kijken’. Jij tast ook af, vindt mij misschien moeilijk te peilen. Je herhaalt meerdere keren me te willen leren kennen.
Wanneer je me het zetje geeft vertel ik. Maar ik weet niet zo goed welk verhaal. Dat heb jij door. Je interpreteert het misschien als ‘niet goed weten wat ik wil’? Ik als: ‘ik kan alles zeggen’, Ik geniet ervan te luisteren, en jij te vertellen. Je benoemt het. “je brengt me in het ritme te vertellen, je bent een goede interviewer… Al kijk je soms iets te indringend aan, wat me teveel (onnodig) doet nadenken”. Je stapt over naar metacommunicatie; overstijgend praten over ons gesprek. Dat vind ik prettig. Het brengt ons misschien dichter bij elkaar, meer in contact. Het maakt ons kwetsbaarder en brengt terug bij ons doel van het samen zijn. Ik voel dat er nog een paar barrieres zitten.

Jij bent jij, ik ben ik; wat kunnen we voor elkaar betekenen? Ik geloof dat we al samen zijn, niets dat ons in de weg staat. Ieder mens is een doel op zich, we helpen elkaar van nature, er is niets dat ons scheidt behalve onze eigen opgeworpen grenzen. Persoonlijkheid, identiteit, doet er niet toe. Laten we vervolgens uitzoeken wat we samen kunnen doen. Je twijfelt misschien het meest of ik naast het kunnen observeren, ook in actie kan komen. Of ik ook aanwezig kan zijn, energie kan geven, mensen kan bewegen. Ik geloof van wel, ik heb het ervaren. Op een erg positieve manier, geloof ik zelfs. Helaas sta ik nog teveel in de theorie in plaats van de praktijk. Ik wil in actie komen! Ik wil werken, spelen, oefenen! Ik oefen wel, maar blijft het bij oefenen?

Ik wil leven, en ik geloof dat er geen veiligheid, geen vastigheid bestaat.

Jelle de Vries